Ochrona Warszawa

Ochrona to pojęcie bardzo ogólne. Jeśli jednak będziemy mówić o ochronie człowieka i jego mienia to oznaczać będzie zespół różnych działań zmierzających do zapewnienia bezpieczeństwa życia i zdrowia podległych jej osób, nietykalności osobistej, a także ich mienia, czyli dóbr osobistych. Ogólna ochrona ludności wliczana jest do zakresu działania administracji publicznej. Obok niej występować mogą także działania indywidualne na rzecz ochrony własnej. Ochrona ludności wchodzi także w skład obrony cywilnej sprawowanej w Polsce bezpośrednio przez szefów obrony cywilnej na poziomie gminy – wójt, powiatu – starosta i województwa – prezydent, a także ministrów, komendantów Państwowej Straży Pożarnej i szefa Obrony Cywilnej Kraju na szczeblu głównym, państwowym.

Wszelkie regulacje dotyczące ochrona osób i mienia zawarte zostały w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 roku pod taką samą nazwą. Dokument ten określa obszary i obiekty, które obowiązkowo podlegać muszą ochronie; zasady funkcjonowania służb ochrony, a zarazem zasady tworzenia podmiotów zajmujących się ochroną osób i mienia; wymagania, jakie muszą spełnić pracownicy ochrony; a także formy nadzoru nad tą działalnością. Zgodnie z tą ustawą ochrona osób i ochrona mienia może być realizowana albo w formie bezpośredniej ochrony fizycznej, albo w formie zabezpieczenia technicznego. Ochrona bezpośrednia wykonywana może być w postaci: ochrony stałej lub doraźnej, ochrony polegającej na stałej kontroli, a także gromadzeniu i przetwarzaniu sygnałów alarmowych, bądź ochronie polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych, lub innych przedmiotów wartościowych i niebezpiecznych. Z kolei monitoring to ochrona wykonywana w formie zabezpieczenia technicznego polega na montażu, eksploatacji, konserwacji i naprawie stosowanych, elektronicznych urządzeń, w tym systemów alarmowych, które mają za zadanie sygnalizować zagrożenie rzeczy, lub osób chronionych; bądź montażu, eksploatacji, konserwacji, naprawie i awaryjnym otwieraniu mechanicznych zabezpieczeń.

Z mocy prawa istnieją obszary i obiekty, które obowiązkowo muszą podlegać ochronie i należą do nich w szczególności: zakłady produkcji specjalnej, zakłady produkujące uzbrojenie, sprzęt wojskowy, magazyny rezerw państwowych, porty morskie i lotnicze, banki i przedsiębiorstwa wytwarzające pieniądze, rurociągi paliwowe, archiwa państwowe i wiele innych. Ochronę sprawują wewnętrzne służby ochrony, przy czym służby, które powoływane są przez przedsiębiorców, muszą do tego posiadać specjalne umocowanie w formie koncesji, określającej zakres i formę świadczonych usług w zakresie ochrony osób i mienia. Oczywiście pracownicy firmy świadczący usługi ochroniarskie spełniać muszą ściśle określone wymagania, określone w ustawie, a w szczególności posiadać muszą stosowne licencje (mogą to być licencje pierwszego i drugiego stopnia) do wykonywania zawodu.

Wynika to z faktu, iż pracownik ochrony w ramach wykonywanych zadań ma wiele uprawnień, a tym możliwości zastosowania środków porządkowych, przymusu lub obrony. W tym, środki przymusu to prawo do: legitymowania osób w celu ustalenia tożsamości; sprawdzaniu uprawnień do przebywania na terenach chronionych, a w razie braku takich uprawnień, wezwanie tych osób do opuszczenia terenu, bądź zatrzymanie osób i przekazanie ich policji w przypadku bezpośredniego zagrożenia dla chronionego. Środki przymusu z kolei to prawo do użycia: chwytów obezwładniających; kajdanek, psa, pałki, paralizatora, ręcznego miotacza gazu lub broni gazowej. Środki obrony to prawo użycia przez ochroniarza broni palnej, jednakże w ściśle określonych sytuacjach.